Μετά το Πάσχα όλοι ξεχνάμε...

Κοιτάω τους άδειους δρόμους
δεν ξέρω αν μου ταιριάζουν περισσότερο έτσι
Εισιτήρια μεταχειρισμένα
ξεχασμένα σε τσέπες
όχι επίτηδες

Όλοι ξεχνάμε
κάτι ή κάποιον
Σημασία έχει τι θα μείνει.
Αξέχαστο.

Τα φώτα είναι σε σειρά
όχι τυχαία
η μόνη παρηγοριά μου
να τα χαζεύω.
Σχεδόν μόνος.

Ένας φίλος πάλι
για εκατομμυριοστή φορά
σκέφτεται ένα κορίτσι
Του λείπει πολύ
έχει να τη δει... καιρό
αλλά ποιος νοιάζεται;

Βράδια που ζούμε
και πρωινά που πεθαίνουμε
Σαν αγριολούλουδο
που ξεριζώνουν στα νιάτα του
το παρελθόν μας...
Ευτυχώς που δεν καπνίζω.

Άλλοτε με πιτζάμες
ή με πουκάμισα φαρδιά
πίνεις τον καφέ σου
είσαι χωρίς φτιασίδια
Με μαλλιά μπλεγμένα...
μα τόσο φυσικά όμορφη
(Βάζω στοίχημα δεν στο έχει πει κανένας.)

Θα έδινα στο παλιατζή
ότι έχω,
Όλα μου τα πράγματα
ακριβά και φθηνά...
για να σε βλέπω κάθε πρωί.
Σαν φύλακας άγγελος
Χωρίς φτερά, επίγειος.

Είναι κανόνας
Δεν ξεχνάμε
ότι μια φορά το ζήσαμε
δρόμος στο Μοναστηράκι
που τον περπατήσαμε.
Θυμάσαι;