Αμέτρητο και απροσδιόριστο
συναίσθημα.
Ζημιά ανυπολόγιστη...
Συντρίμμια.
Δεν υπάρχουνε φίλοι
Μονάχα στη χαρά σου
Καρδιές.
ξεριζωμένες
τσακισμένες
διαλυμένες
μπερδεμένες
κομματιασμένες
χαμένες
ζαλισμένες
καταδικασμένες
Φωτιά που καίει
ολοκληρωτικά
Ειδικά τα μάτια σου
Οινόπνευμα καθαρό
Κάνουν στάχτη τις ελπίδες
και τα λεπτά αισθήματα
Εκεί στα ίδια βλέφαρα
γαντζώνονται τα βάσανα
των ερωτευμένων
Παντού στάχτη
Τι να πρωτοσβήσω;
Ο αέρας αποτελειώνει
οτιδήποτε αφήσαμε στη μέση
Λέω να καρφώσω τίποτα αισχμηρό
στο σημείο που έχεις κάνει σπίτι
Στα αριστερά.
Ποίος ξέρει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου