22/1/12

Εσύ θυμάσαι;


Πως να ξεχάσω.
Πως ήμουνα.
Πως έγινα.
Πόσο άλλαξα.
Και πόσο ίδιος έμεινα.

Τα πρώτα μου παιχνίδια
χαρά που γέμιζε τη καρδία μου
Συγκινήσεις αλησμόνητες
δυνατά καρδιοχτύπια
Η μυρωδιά από βρεγμένο χώμα.
Ανάπαυλες μελαγχολίας
Μουσική από κασετόφωνο
είναι η ζωή μου
όπως τότε παιδάκι
χωρίς ποτέ να βαρεθώ.
Ταξίδευα.

Οι πρώτοι μου φίλοι
τρέχαμε μαζί σε αλάνες
απτόητοι, ανεπηρέαστοι
δεν είχαμε κάτι να φοβηθούμε
Αθωότητα.

Δεν ξεχνάω ανθρώπους
γιατί απομνημονεύω βλέμματα
Αν ξεχάσω κάτι,
είναι γιατί δεν το αγάπησα 

Πως να ξεχάσω;
Ότι με ξεχάσατε.

Αγόρια και κορίτσια
Τα δικά σου καπρίτσια
Η βροχή στο τζάμι
ο αγαπημένος μου πίνακας
Τα μάτια σου.
Το πιο λαμπρό κόσμημα
Από όσα είδα
και από όσα θα δω.

4 σχόλια:

  1. τιποτα ποτε δεν ξεχναμε, και τιποτα δεν ξεχνιεται.απο εμας..απο τους αλλους ειναι ενα θεμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ετσι ειναι. Αλλαζουν ολα..το μονο που μενει ειναι η αναμνηση. Μου ηρθε ο εξης στιχος στο μυαλο με το κειμενο σου: "και αμα δω κανενα φιλο τρεμω μη με θυμηθει, πεθαμενες καλησπερες δε γουσταρω να μου πει"

    Τις καλησπερες μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πόσο άλλαξα και πόσο ίδιος έμεινα.υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κρατάς συνήθως τα σημαντικά..δεν τα ξεχνάς..
    Είδες όμως..όλοι αλλάζουμε τελικά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή