Τι κάνω εγώ σ'αυτόν εδώ τον κόσμο; Όσο τα χρόνια περνούν το αναρωτιέμαι περισσότερο.
Σε ένα κόσμο αναίσθητο, πεζό, γεμάτο σκληρότητα και αδικία. Έχεις τόσα να δώσεις και δεν στο επιτρέπουν. Όρια στα συναισθήματα.
Να είσαι όσο πιο ψεύτικος μπορείς. Έτσι μονάχα θα έχεις πέραση. Και μη τολμήσεις να είσαι λιγάκι διαφορετικός. Μήπως είσαι και όμορφος; Μη φοβάσαι. Όλα ανοίγονται μπροστά σου. Αν είσαι στην άλλη εκδοχή δεν έχεις ελπίδες. Μονάχα περιθώριο και αποκλεισμός. Στη καρδιά σου και στη ζωή σου. Συρματοπλέγματα. Μέσα και έξω. Και πρόσεξε. Ούτε να διανοηθείς να δείξεις τα αισθήματα σου. Απαγορεύεται.
Το χειρότερο είναι όταν δε σε πιστεύουν. Εσύ κάνεις λάθος. Εσύ πρέπει να αλλάξεις. Εσύ γεννήθηκες σε λάθος εποχή. Να αναθεωρήσεις. Ξεγέλασε τη καρδία σου. Παραμύθιασε την. Είσαι πολύ ευαίσθητος. Υπερβάλλεις σε αισθήματα και πράξεις. Δεν μας κάνεις. Δεν πλήρεις τις κατάλληλες προδιαγραφές και προϋποθέσεις.
Δεν χωράς, πως το λένε;
Άνθρωποι και σχέσεις που αλλάζουμε σαν τα πουκάμισα. Μα θα έρθει η στιγμή μάταια που θα μας ξεχάσουν όλοι. Και τότε ένα δυο θα τους έχουμε πει εμείς το "φύγε". Θα τους έχουμε ανοίξει εμείς τη πόρτα. Μα θα είναι αργά τότε. Θα έχουμε πληγώσει και διώξει από τη ζωή μας, έναν δικό μας άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου