Γλυκιές παραισθήσεις

Είναι παιχνίδια οι δικές μας ζωές.
Βρεγμένα μαλλιά και νωπά όνειρα
μόνη τα στεγνώνεις.
Τα χέρια μου το πιο αδύνατο σημείο
μετά τον χαρακτήρα μου
Τεντώνω τα μανίκια, ξέχασα τα γάντια μου
Κρυώνω.

Απωθημένα που είχαμε από παιδιά
ξαναζωντανεύουν
γίνονται πεταλούδες
στριφογυρίζουν γύρω από τη λάμπα
στο δωμάτιο σου
Μπορείς να τις δεις;

Ζούμε σε μια πόλη
όλα σε εισαγωγικά
"Ζω"
"Αναπνέω"
"Αισθάνομαι"
"Επιβιώνω"
"Αγαπώ"

Περιορισμοί στη καρδιά
στενά όρια της λογικής
Παντού φώτα αναβοσβήνουν
ακολουθούν τους ξέφρενους ρυθμούς μας
Περπατάω μόνος.
Παρατηρώ καρτερικά
Η παρακμή φοράει τη μάσκα της εξέλιξης
Η αποξένωση ντύνεται με τα φορέματα της μόδας

Στο μετρό, στα λεωφορεία
άνθρωποι και βλέμματα, στριμωγμένα
Μοναξιά ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμο
Τα μάτια σου.
Η χαραμάδα με φως στα σκοτάδια
Η ελπίδα στην ματαιότητα του κόσμου μας
Κάνει κρύο.
Ο χειμώνας που λέγαμε.
Μάλλον ήρθε.

Overemotional

Τι κάνω εγώ σ'αυτόν εδώ τον κόσμο; Όσο τα χρόνια περνούν το αναρωτιέμαι περισσότερο.

Σε ένα κόσμο αναίσθητο, πεζό, γεμάτο σκληρότητα και αδικία. Έχεις τόσα να δώσεις και δεν στο επιτρέπουν. Όρια στα συναισθήματα.

Να είσαι όσο πιο ψεύτικος μπορείς. Έτσι μονάχα θα έχεις πέραση. Και μη τολμήσεις να είσαι λιγάκι διαφορετικός. Μήπως είσαι και όμορφος; Μη φοβάσαι. Όλα ανοίγονται μπροστά σου. Αν είσαι στην άλλη εκδοχή δεν έχεις ελπίδες. Μονάχα περιθώριο και αποκλεισμός. Στη καρδιά σου και στη ζωή σου. Συρματοπλέγματα. Μέσα και έξω. Και πρόσεξε. Ούτε να διανοηθείς να δείξεις τα αισθήματα σου. Απαγορεύεται.

Το χειρότερο είναι όταν δε σε πιστεύουν. Εσύ κάνεις λάθος. Εσύ πρέπει να αλλάξεις. Εσύ γεννήθηκες σε λάθος εποχή. Να αναθεωρήσεις. Ξεγέλασε τη καρδία σου. Παραμύθιασε την. Είσαι πολύ ευαίσθητος. Υπερβάλλεις σε αισθήματα και πράξεις. Δεν μας κάνεις. Δεν πλήρεις τις κατάλληλες προδιαγραφές και προϋποθέσεις.

Δεν χωράς, πως το λένε;

Άνθρωποι και σχέσεις που αλλάζουμε σαν τα πουκάμισα. Μα θα έρθει η στιγμή μάταια που θα μας ξεχάσουν όλοι. Και τότε ένα δυο θα τους έχουμε πει εμείς το "φύγε". Θα τους έχουμε ανοίξει εμείς τη πόρτα. Μα θα είναι αργά τότε. Θα έχουμε πληγώσει και διώξει από τη ζωή μας, έναν δικό μας άνθρωπο.