Επανασύνδεση

Έχω ανάγκη να σε δω

Θέλω να μου μιλήσει
Η αναπνοή σου
Πρέπει.

Με κομματιάζει
η έλλειψη
Ναυάγησε το μυαλό
σε οτιδήποτε δικό σου
Ο κάθε άσχετος
δεν μπορεί να μας καταλάβει
Ειδικά όπως μπορώ να νιώθω
εγώ εσένα.

Γίνομαι μπιζού
βραχιόλι που σου κάνει εντύπωση
και με αγοράζεις στο Μοναστηράκι
για μερικά ευρώ
Με κουβαλάς πάνω σου
αυτό έχει σημασία
Να είμαι μαζί σου
Το πως και το γιατί
δεν έχει αξία

Η καρδιά μου εύθραυστη
μα δε σπάει
Πολεμάει ακόμα
για τη τιμή των ματιών σου
Παλεύει και μένει
ζει από τα όνειρα
που πλάθει τα ανήσυχα βράδια
ειδικά για σένα

Ο λόγος που στριφογυρίζω
τα βράδια στο κρεβάτι μου
Και ακούω εκείνο
το  περίφημο "τικ τοκ"
της άπειρης
και αμήχανης καρδιάς σου

Δε με πειράζει
αν χάσω τα πάντα

Όλα ή τίποτα.
Μαζί σου.

Κάπου σε κερδίζω

Τι ψάχνεις να βρεις
Δε ξέρω.
Συρρίκνωση.
Δεν μπορείς να κοιμηθείς
Εγώ να δεις...
Δε μπορώ να σκέφτομαι
σε τι ανθρώπους ανάμεσα
μπορεί να βρίσκεσαι.

Δε θέλω να με καταλάβουν
γιατί δεν μπορούν
Ξένοι όλοι
περαστικοί από τη ζωή μας
Η απονιά χαράζει
το πρώτο στρώμα του δέρματος
Θέλω να με νιώσεις.
Επειδή μπορείς.

Παίρνεις μολύβι
δίνω το χαρτί
Πόθων αποτυπώματα
Αυτά που κερδίσαμε
και τα χαμένα
Όλα χωράνε
Είναι πολλά της καρδιάς
τα φύλλα.

Το κόκκινο μελάνι
δεν τελειώνει
Δεν μπορώ να σηκωθώ
από το τραπέζι
Και αυτό το ποτήρι
Θα το πιω
Για σένα, για μένα
Για τον έρωτα
που θα μας κάψει
αργά ή γρήγορα

Είσαι πολύ κοντά
Είμαι αυτός που σε κοιτάει
κατευθείαν στα μάτια
Όταν κολλάνε οι δείχτες
από τα ρολόγια
Είμαι σαν το εισιτήριο στο χέρι σου
Με κρατάς
Με τσαλακώνεις
Με πετάς
Με ξεχνάς
και με πλένεις με τα ρούχα σου
Είμαστε απέναντι
στου ηλεκτρικού τα βαγόνια
Όλα τα κερδίζεις
και εγώ "τα χάνω"
Γράφω κάτι στο εισιτήριο
και αμήχανα στο δίνω
Όσα χρειάζεται να μάθεις
μπόρεσα και χώρεσα
Η καρδιά σταμάτησε.
Διάβασε το.