Φωτιά που καίει
ολοκληρωτικά
Ειδικά τα μάτια σου
Οινόπνευμα καθαρό
Κάνουν στάχτη τις ελπίδες
και τα λεπτά αισθήματα
Εκεί στα ίδια βλέφαρα
γαντζώνονται τα βάσανα
των ερωτευμένων
Παντού στάχτη
Τι να πρωτοσβήσω;
Ο αέρας αποτελειώνει
οτιδήποτε αφήσαμε στη μέση
Λέω να καρφώσω τίποτα αισχμηρό
στο σημείο που έχεις κάνει σπίτι
Στα αριστερά.
Ποίος ξέρει;
Κολλήσαμε στο χρόνο
Δε φταίει κανείς άλλος
Μονάχα η καρδιά μας
Δίκασε τη δικιά μου
Σε χάνω.
Στριμωγμένες ζωές
μέσα στα μετρό
Αρώματα συναισθημάτων
με πνίγουν...
Τα μαλλιά σου
σαν τα πρωτοβρόχια
που ερωτεύομαι κάθε χρόνο
Δε με αναγνωρίζω
Σκέψεις κουτές...
καταδικασμένες
Χάθηκα.
Με ακούς.
Μέσα από τις σιωπές
Μιλάμε.
Σημάδια από τα βήματα σου
στο βρεγμένο χώμα
Περπατάς μέσα μου...
Μνήμη που νικάει
όλα μου τα όνειρα
Πόσα "αχ" πνιγώ καθημερινά
Ούτε που ξέρω.
Μοναξιά απλά μια λέξη.
Για μένα ζωή ανόητη
και μοιρασμένη
από τη δική σου.
Το να μην μπορώ να σου πω
"Τίποτα."
Υπάρχει τίποτα πιο σκληρό
από αυτό;
Δεν είμαι σαν τους άλλους
Μακάρι να ήσουν όπως τις άλλες
Εκείνες τις συνηθισμένες...
Μα τα έχεις όλα
Ισόποσα μοιρασμένα
Δε σου λείπει τίποτα.
Πληθωρικότητα
από χαρίσματα...
Ζωγραφισμένα είναι όλα
στις κινήσεις
στα γλυκά καμώματα σου.
Προσωποποίηση της τρυφερότητας
ο χαρακτήρας σου..
Σ'αυτά τα μάτια σου
ξυπνάω/ πεθαίνω/ ονειρεύομαι
Είμαι μικρός, φτωχός και κουρελής
Δεν έχω τίποτα, δεν είμαι τίποτα.
Δεν υπάρχω.
Σβήνω στα σπιρτόζικα χαμόγελα
που σκας σε ανύποπτο χρόνο.
Χάος μέσα μου
βαθύ και απύθμενο
Έχω ένα κουτί που όλα τα κρύβω
Πραγματικό.
Φοβάμαι πως μπορεί να πεθάνω
και να μη μάθεις τίποτα.
Θέλω να περνάς καλά
να έχεις ότι λείπει
Όσα από υπερβολική αγάπη
δειλιάζουν να σου δώσουν.
Μην αλλάξεις για κανέναν
Είσαι απλά ιδανική.
Τσακισμένα χαρτάκια
στις τσέπες μας
εγωισμοί τσαλακωμένοι
στο βλέμμα εκτεθειμένοι
Κόμπος στο στομάχι
Όταν κάπως βρεθώ ή με κάποιο τρόπο
Μαζί σου.
Λαχτάρα μεγάλη
και με δένει
Με σένα.*
