Κρυφτό

Γιατί οι άνθρωποι επιλέγουμε να κρατάμε κρυφά τα αισθήματα μας; Αυτή η έμφυτη ανασφάλεια μας, να μη δείξουμε το πραγματικό. Αλλά κάτι άλλο ωραιοποιημένο, καθώς πρέπει. Το ψέμα βολεύει. Συνηθίζουμε στο να'μαστε ψεύτικοι. Αλλά ως πότε;

Η αλήθεια πιο δύσκολη να ειπωθεί. Ανοιγόμαστε. Δεν προλαβαίνουμε να δείξουμε όσα πραγματικά θέλουμε ή μπορούμε. Δεν έχουμε φτάσει καν στη μέση του δρόμου και τσακ πληγωθήκαμε.

Τι κάνεις όταν κάποιος πολύ σημαντικός για σένα είναι μακριά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Υποκρίνεσαι; Λες ψέματα; Μισές αλήθειες προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Ποιο το νόημα όμως όταν ξέρεις ή ξέρετε τις αλήθειες.

Αρκετές φορές αρέσκομαι να γυρίζω σε μικρές στιγμές στο παρελθόν και να τις βλέπω ξανά. Χάνομαι λιγάκι. Μα είναι προσωρινό και η επιστροφή πολύ σκληρή.

Πολλοί ξέρουν τρόπους, μεθόδους να κοροϊδέψουν το μυαλό, να το ξεγελάσουν. Και το δικό τους και των άλλων. Την καρδιά όμως;

Μάλλον χάλασα και εγώ μερικώς μέσα σ'αυτό το χάος αυτού του πεζού κόσμου. Αναπόφευκτα αλλοιώθηκα. Μα δεν άλλαξα. Τίποτα μόνιμο. Μέσα μου, ανέπαφος.

Μικρός θυμάμαι περνούσα τον δρόμο χωρίς να κοιτάζω, με ακουστικά στα αυτιά. Απρόσεκτος, ανέμελος. Με τόσα αυτοκίνητα. Δεν έπαθα τίποτα. Τώρα που προσέχω τόσο, όλο πληγώνομαι...

Από ανθρώπους.