Ανάσες βιάστικου καλοκαιριού.
Γεμίζω και ξαναδειάζω
Και πάλι από την αρχή.
Θροίσμα φύλλων ταράζει τη μοναξιά μας
Επιθυμητό και μάταιο
παίζουν στην άμμο.
Άβυσσος σπάνιας ομορφιάς η ψυχή σου
Μα πόσοι να έχουν χαθεί μέσα της;
Τραγούδια και μελωδίες
το νησί μου.
Η φωνή σου στο μυαλό
το πιο όμορφο βασανιστήριο
Ειν αρχή και τέλος
Η αγάπη.
Ρίγανη και καφές
με πάνε πίσω
Σε φίλους που δεν έχω.
Μα ουτε είχα.
Προδωσία και λησμονιά.
Ηθοποιοί χωρίς ταλέντο
οι δικοί μου άνθρωποι.
Άνθρωποι μονάχικοι
και άνθρωποι μόνοι
μικρή η διαφορά
και εγώ στη μέση
Τα δικά σου μάτια
αρχίζουν,
εκεί που τελειώνει αυτός ο κόσμος.
