Είπα μια μέρα και γω να φύγω μακριά από τα προβλήματα, την πίεση, την καθημερινότητα που κουράζει. Έτσι και έγινε. Διάλεξα λοιπόν τη Θεσσαλονίκη.
Όμορφη πόλη ειδικά τη νύχτα. Πότε κάνω βόλτες πότε ξεκουράζομαι στο άνετο δωματιό μου.
Ξυπνάω με μουσική και κοιμάμαι με απόλυτη ησυχία ενώ σκέφτομαι διάφορα.
Θα καταφέρω να ξεχάσω; Ποιός ξέρει.
Γέμισα ήδη ζωή όμως και έχω ακόμα δέκα μέρες εδώ πέρα. Ίσως βοηθάνε τα χιλιόμετρα.
Το ξέρω ότι στο τέλος δε θα θέλω να φύγω. Θα δεθώ, όπως γίνεται πάντα. Δε θέλω να φύγω! Συνήθισα εδώ εξάλλου. Βολεύτηκα, ηρέμησα, ανάσανα...
Ελπίζω η επιστροφή στην πραγματικότητα να μην είναι τόσο σκληρή, στις σκουτούρες και τις απογοητεύσεις. Αλλιώς θα ξαναφύγω!
Το σίγουρο μόνο είναι πως μερικά, πολύ λίγα πράγματα όσο μακριά κι αν πας δεν είναι εφικτό να τα ξεχάσεις.
