Τον τελευταίο καιρό βρίσκομαι σε μεταβατικό στάδιο. Άλλαξα δουλειά. Πλέον δουλεύω πολύ και κοιμάμαι λίγο. Αρέσκομαι να ξοδεύω όλα μου τα χρήματα. Με κάνει να νιώθω καλύτερα. Προσωρινά. Γι' αυτόν κυρίως το λόγο δεν έχω μετακομίσει ακόμα. Νιώθω αδύναμος και κουρασμένος απ΄τις προσπάθειες που έπεσαν στο κενό. Απογοητευμένος ακόμα και απ΄τους πιο δικούς μου ανθρώπους. Ίσως φταίει ότι πίστεψα πολύ σ'αυτούς, πιο πολύ απ'ότι θα'πρεπε. Δένομαι πολύ με οτιδήποτε γύρω μου και αυτό αναπάντεχα θα μου κοστίσει σύντομα.
Η μουσική και τα σχέδια μου τα μόνα πραγματικά καταφύγια. Τον υπόλοιπο καιρό σκέφτομαι συνέχεια πολλά και διάφορα. Λάθη που έγιναν, κακοί χειρισμοί και μονοπάτια που δεν ακολούθησα. Το καλοκαίρι πλησιάζει επικίνδυνα και εγώ να'χω παγιδευτεί σ'ένα παλιό και περασμένο χειμώνα.
Με τους φίλους βρίσκομαι σπάνια. Πλέον βολτάρω μόνος. Πηγαίνω όσο γίνεται πιο μακριά απ'την καθημερινότητα μου. Και έτσι ξεχνιέμαι. Για λίγο. Μια εικόνα είναι αδύνατον να απομακρύνω από το μυαλό μου. Είναι έννοια, πόθος, έλλειψη και αγάπη συνάμα. Για κάτι συγκεκριμένο μα κρυφό. Δε μπορώ να γράψω τίποτα παραπάνω.
Είναι δύσκολο να αλλάξεις μια ζωή τελικά. Μα ακόμα πιο δύσκολο να την αφιερώσεις κάπου.
