Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πολλά πράγματα απλά, καθημερινά ίσως και συνηθισμένα που αγαπω παράφορα και θα' θελα να μοιραστώ μερικά μαζί σας.
Πολλές φορές που περνώ απέξω απο σχολεία ακούγοντας το πλήθος απ΄τις παιδικές φωνούλες να γελούν και να φωναζουν όλα μαζί. Μ' αυτή τη γλυκιά ηχορύπανση αγαλλιάζεται πραγματικά η ψυχή μου. Τι παρηγορητικό ήμουν και γω κάποτε έτσι!
Απο παιδί θυμάμαι ότι μ' άρεσε να ξυπνάω με τους ήχους απ΄τα πιάτα και τα κουταλοπήρουνα σε συνδιασμό με το τρεχούμενο νερό. Όλα αυτά συνέβαιναν ενώ η μανούλα μου έπλενέ τα πιάτα και πολλές φορες τραγουδούσε κιόλας κυρίως Μοσχολιού! Αυτό είναι απ΄τα πρώτα μου τρυφερά ακούσματα και ακόμα όπως τοτε κάνω πως κοιμάμαι όποτε την ακούσω και παραμένω στο κρεβάτι για να μη χαλάσει τίποτα αυτό το όνειρο.
Η γάτα μου. Ο πιο πιστός μου φίλος. Συνήθως ειδικά βραδινές ώρες τη βρίσκω να με περιμένει στο κρεβάτι μου ενώ αλλές φορές δεν αντέχει και την παίρνει ο ύπνος!
Τα πραγματά μου, δένομαι πολύ με αυτά! Χαρτιά, σημειώσεις, στιχάκια, σχέδια, φωτογραφίες, ρούχα, περιοδικά, φιγούρες, παιχνίδια, κονσόλες, μουσικά cd και άλλα περιλαμβάνουν ότι συνθέτει τον κόσμο που έχω φτιάξει για να ζω μέσα σ'αυτόν...
Η μουσική που από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή! Με θυμάμαι με τα ακουστικά να χάνομαι στην αγαπημένη μου κασέτα. Δεν άλλαξαν πολλά από τοτε μονάχα η τεχνολογία έδωσε άλλη μορφή στα τραγούδια. Η μόνιμη συντροφιά μου σε χαρές και λύπες και δε ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτην. Έχω συνδέσει σχεδόν κάθε μέρα του χρόνου και της ζωής μου με κάποιο τραγούδι.
Ζηλεύω τα πουλιά για την τόση ελευθερία τους και με ξεκουράζει να τα παρατηρώ με τις ώρες. Μισώ τους ανθρώπους που τα έκλεισαν σε ένα θλιβερό κλουβί.
Το να με φυσάει απαλό αεράκι ενώ περπατάω και σκέφτομαι διάφορα. Είναι σα να μου δίνει δύναμη και κουραγιο να πορευτώ στη ζωή μου.
Τα λουλούδια και ειδικά οι κήποι. Είναι και ηταν πάντα κρυφό μου όνειρο να ζω σε σπίτι με κήπο. Είναι σα μικρά κομψοτεχνήματα με τα ντελικάτα σχέδια και τα ζωηρά χρώματα τους, δώρα αγάπης και τρυφερότητας.
Πάντα μ'άρεσε να παρατηρώ γυναίκες να μιλάνε! Αυτό θα φανεί χαζό σε αρκετούς. Αλλα με ηρεμεί να τις χαζεύω ενώ "κουτσομπολεύουν" συζητώντας για διαφορά θέματα σοβαρά και μη και με κάνει να τις εκτιμώ ακόμα πιο πολύ. Οι κινήσεις τους δε ενω μιλούν τις κάνουν πιο χαριτωμένες!
Πολλές φορές που περνώ απέξω απο σχολεία ακούγοντας το πλήθος απ΄τις παιδικές φωνούλες να γελούν και να φωναζουν όλα μαζί. Μ' αυτή τη γλυκιά ηχορύπανση αγαλλιάζεται πραγματικά η ψυχή μου. Τι παρηγορητικό ήμουν και γω κάποτε έτσι!
Απο παιδί θυμάμαι ότι μ' άρεσε να ξυπνάω με τους ήχους απ΄τα πιάτα και τα κουταλοπήρουνα σε συνδιασμό με το τρεχούμενο νερό. Όλα αυτά συνέβαιναν ενώ η μανούλα μου έπλενέ τα πιάτα και πολλές φορες τραγουδούσε κιόλας κυρίως Μοσχολιού! Αυτό είναι απ΄τα πρώτα μου τρυφερά ακούσματα και ακόμα όπως τοτε κάνω πως κοιμάμαι όποτε την ακούσω και παραμένω στο κρεβάτι για να μη χαλάσει τίποτα αυτό το όνειρο.
Η γάτα μου. Ο πιο πιστός μου φίλος. Συνήθως ειδικά βραδινές ώρες τη βρίσκω να με περιμένει στο κρεβάτι μου ενώ αλλές φορές δεν αντέχει και την παίρνει ο ύπνος!
Τα πραγματά μου, δένομαι πολύ με αυτά! Χαρτιά, σημειώσεις, στιχάκια, σχέδια, φωτογραφίες, ρούχα, περιοδικά, φιγούρες, παιχνίδια, κονσόλες, μουσικά cd και άλλα περιλαμβάνουν ότι συνθέτει τον κόσμο που έχω φτιάξει για να ζω μέσα σ'αυτόν...
Η μουσική που από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή! Με θυμάμαι με τα ακουστικά να χάνομαι στην αγαπημένη μου κασέτα. Δεν άλλαξαν πολλά από τοτε μονάχα η τεχνολογία έδωσε άλλη μορφή στα τραγούδια. Η μόνιμη συντροφιά μου σε χαρές και λύπες και δε ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτην. Έχω συνδέσει σχεδόν κάθε μέρα του χρόνου και της ζωής μου με κάποιο τραγούδι.
Ζηλεύω τα πουλιά για την τόση ελευθερία τους και με ξεκουράζει να τα παρατηρώ με τις ώρες. Μισώ τους ανθρώπους που τα έκλεισαν σε ένα θλιβερό κλουβί.
Το να με φυσάει απαλό αεράκι ενώ περπατάω και σκέφτομαι διάφορα. Είναι σα να μου δίνει δύναμη και κουραγιο να πορευτώ στη ζωή μου.
Τα λουλούδια και ειδικά οι κήποι. Είναι και ηταν πάντα κρυφό μου όνειρο να ζω σε σπίτι με κήπο. Είναι σα μικρά κομψοτεχνήματα με τα ντελικάτα σχέδια και τα ζωηρά χρώματα τους, δώρα αγάπης και τρυφερότητας.
Πάντα μ'άρεσε να παρατηρώ γυναίκες να μιλάνε! Αυτό θα φανεί χαζό σε αρκετούς. Αλλα με ηρεμεί να τις χαζεύω ενώ "κουτσομπολεύουν" συζητώντας για διαφορά θέματα σοβαρά και μη και με κάνει να τις εκτιμώ ακόμα πιο πολύ. Οι κινήσεις τους δε ενω μιλούν τις κάνουν πιο χαριτωμένες!
Τέλος τα μαλλιά και τα μάτια ενός πολύ αγαπημένου προσώπου που χωράνε μέσα τους ολάκερη την αγάπη του κόσμου. Πως εγώ λοιπόν να μη τα λατρέψω;...
